کارگاه نقد

کارگاه نقد ( به نقل از مجله ۷۷ شماره دویم )
انتقاد سنت می خواهد . بیش از آن وضوح . هر چه نمی خواهد کارگاه می خواهد و رفتاری انتقادی میان اعضا ی این کارگاه که در مباحثه ها و مصاحبت ها به اشتراکاتی در روش شناسی دسترسی یابد . تا با این روش اشتراکاتی گرفته در جدال های اعضا تدقیق بگیرد . حال تبدیل به گونه ای بوشد یا نشود و‌امروز نمی توان از آن صحبت کرد .
شاید سترونی سنت انتقادی در فارسی قابل به اعتراف باشد و یا بی چیزی تعداد گونه های نقد در آن . اما این نیز مورد ادعا ست که افرادی اگر بتوانند خود را بر بستری از ترم های تعریف یافته به حرکت در آورد و در این تحرک به روش شنا سی خود اشراف داشته باشد دیگر قانون باید بتواند سنتی انتقادی بسازد . سنتی که برای دیگرانی در آینده رصد کردنی مدرسی را مهیا کند تا به جای تو لید ژنریک منتقدینی در آینده برای آن ها امکان رشد دادن به روش ها را فراهم کند و توسعه دادن به اسلوبات این حلقه . حالا این حلقه باشد یا آن حلقه و‌این موضوع باشد یا آن موضوع . فرقی ندارد و مساله کلی است . اگر گفته می شود که سنت ساخته شده قابل بازیافتی مدرسی باشد به این معنا نیست که حلقه و حلقه ای مدرسی باشد الزاما اگر چه مدرسی بودن مردود نیست .
حرکت ها در فُرادای شان تا کنون فرایند و جریانی نسا ختند . این تجربه ما را بر آن می سازد تا به موضوع نهاد انتقادی بیشتر فکر کنیم .
بر این مبادی که گفته شد بنای کارگاه نقد استقرار می یابد . و اعضا بر فارسی بودن و محلی شدن تاکید دارند و معتقدند منتقد فارسی باید به سمت تولید نظریه انتقادی فارسی حرکت کند . که از خلال ابتنا بر ترجمه کمتر می توان اندیشه ای مدید و یا سنتی انتقادی تولید کرد . منظور البته بستن درهای جهان نیست . بل که مراد این است که ترجمه اندیشی راهگشای مساله ادبیات نیست . روش ها البته ار رحم سنتی جهانی به بیرون می افتند و ترجمه در این جا کار ساز است . اما آن جا که مساله انتخاب می شود ( ویا ساخته می شود ) مساله ی فارسی یکه می ماند و اندیشیدن به آن .
امیدواریم این کار گاه بتواند به اهداف مدون دست یابد .
رضا عامری . مرتضا پور حاجی . خلیل درمنکی . فرهاد حیدری گوران